Port wyjściowy SPDIF

S/PDIF to Sony/Philips Digital Interconnect Format, czasami dekodowany jako Sony Philips Digital Interface (ten sam akronim). Format ten został opracowany przez firmy Sony i Phillips. Format ten może być przesyłany za pomocą kabla optycznego lub koncentrycznego. W rzeczywistości jest to protokół transmisji danych. Należy więc zrozumieć, że standard ten nie ma nic wspólnego z rodzajem kabla, lecz jest standardem kodowania i późniejszego przesyłania danych.

Jakie jest znaczenie SPDIF w telewizji?

SPDIF to format przesyłania danych używany do łączenia różnych elementów kina domowego i systemów rozrywki z systemami dźwiękowymi.

Jest on oparty na standardzie AES3 i służy do przesyłania dwóch kanałów nieskompresowanego sygnału PCM lub skompresowanego dźwięku przestrzennego 5.1/7.1 (np. kodek audio DTS).

Standard ten nie obsługuje jednak bezstratnych formatów dźwięku przestrzennego, ponieważ wymagają one większej szerokości pasma.

Jaka jest różnica między wyjściem cyfrowym audio SPDIF a optycznym SPDIF?

Istnieją dwa standardy SPDIF w zależności od typu złącza: miedziane i optyczne. Te dwa standardy są takie same, jeśli chodzi o typ kodowania. Różnica polega na tym, że standard Digital Audio Out SPDIF wykorzystuje kabel miedziany do przesyłania danych (na przykład dźwięku), natomiast standard Optical SPDIF wykorzystuje światłowód do przesyłania dźwięku.

Jak już wspomniałem, wyjścia te zostały opracowane wspólnie przez firmy Sony i Philips do użytku w telewizorach i innych urządzeniach audio. Służą one przede wszystkim do przesyłania dźwięku, na przykład z telewizora do zewnętrznego głośnika aktywnego (np. soundbara).

Początkowo SPDIF obsługiwał transmisję dźwięku w formacie stereo, bez kompresji. Po dalszym udoskonaleniu SPDIF umożliwia przesyłanie dźwięku w formatach 5.1, 7.1 i skompresowanych.

Krótka historia wyjścia SPDIF

Pierwotnie ten format zapisu pojawił się w latach 90. ubiegłego wieku, na początku ery dźwięku cyfrowego, kiedy to zaczęto zapisywać dźwięk w postaci cyfrowej na płytach CD.

Wtedy pojawiła się potrzeba cyfrowego przesyłania dźwięku do głośnika lub soundbara bez dodatkowej konwersji. Właśnie wtedy opracowano złącze SPDIF, które zostało zaprojektowane do przesyłania dźwięku z odtwarzacza DVD do głośników, systemów stereo i soundbarów.

SPDIF w pełni spełniał swoje zadanie, więc z czasem stał się bardzo popularny w branży. SPDIF jest stosowany w telewizorach w postaci wyjścia optycznego. Później wprowadzono podobne opcje transmisji dźwięku, takie jak HDMI ARC.

Jaka jest różnica między sygnałami SPDIF i optycznymi?

Oprócz SPDIF istnieje jeszcze jeden aktywnie wykorzystywany format transmisji dźwięku – Toslink (znany również jako optyczny). Jest to format przesyłania sygnałów za pomocą światłowodów.

Z technicznego punktu widzenia, kable światłowodowe przesyłają informacje w postaci światła, które przechodzi przez światłowód.

Kiedy mówimy „optyczny”, mamy na myśli format ADAT, który jest swego rodzaju konkurentem SPDIF. Taki sygnał musi jednak zostać przekonwertowany, aby uniknąć zakłóceń. Ale są też zalety. W przeciwieństwie do transmisji danych za pomocą kabli miedzianych, światło nie podlega tłumieniu ani impedancji, więc sygnał może być przesyłany na dowolną odległość.

Sygnał optyczny jest zwykle przesyłany za pomocą kabla światłowodowego, natomiast sygnał SPDIF jest zwykle przesyłany za pomocą kabla koncentrycznego ze złączem RCA. Można jednak użyć także optycznego SPDIF przez kabel optyczny.

Co to jest wyjście cyfrowe audio SPDIF?

Cyfrowe wyjście audio (Digital Audio Out) to wyjście w postaci znanej od czasów telewizji analogowej wtyczki, której prawidłowa nazwa to RCA. Urządzenia są połączone ze sobą kablem koncentrycznym, a dźwięk jest przesyłany cyfrowo za pomocą specjalnych protokołów. Przybliżona maksymalna długość kabla między urządzeniami wynosi 10 metrów (32 stopy). Maksymalna długość kabla zależy jednak od jakości użytych materiałów i sposobu wykonania kabla.

Co to jest optyczne złącze SPDIF?

Optyczny SPDIF (Sony/Philips Digital Interface Format) to standard przesyłania sygnałów za pomocą kabla optycznego. Dźwięk jest przesyłany za pomocą lasera przez kabel optyczny między urządzeniami. Moc transmitowanego sygnału optycznego jest wystarczająca do przesłania sygnału na odległość około 10 metrów między urządzeniami. W przypadku kabla optycznego złącze w urządzeniu nosi nazwę Toslink.

Optyczny SPDIF vs Cyfrowe wyjście audio SPDIF

Wyjścia te są takie same pod względem jakości przesyłanego sygnału. Jednak w przypadku optycznego SPDIF do transmisji sygnału wykorzystywany jest sygnał optyczny, a w drugim przypadku sygnał fizyczny.

W obu przypadkach sygnał audio jest przesyłany cyfrowo i nie podlega zniekształceniom ani tłumieniu. W przeciwieństwie do sygnału analogowego, który jest podatny na zniekształcenia i zanika nierównomiernie przy różnych częstotliwościach: im wyższa częstotliwość, tym bardziej sygnał zanika. Oba formaty SPDIF są stosowane dość powszechnie, optyczny w telewizorach, interfejsy fizyczne są bardziej powszechne w komputerach.

Inne porty do cyfrowej transmisji dźwięku

Podobnych połączeń do przesyłania cyfrowego sygnału audio nie ma wiele, a jednym z głównych zadań takich protokołów jest przesyłanie wielokanałowego dźwięku DTS lub Dolby digital z jednego urządzenia do drugiego.

Podobne funkcje pełni port HDMI oraz odmiana HDMI ARC – Display Port. Są to jednak protokoły łączące transmisję obrazu i dźwięku, natomiast SPDIF jest wyłącznie formatem transmisji dźwięku.