HDMI-CEC (High-Definition Multimedia Interface – Consumer Electronics Control) to protokół zaprojektowany w celu optymalizacji wydajności wielu urządzeń podłączonych przez HDMI. Jest używany głównie do kontrolowania różnych komponentów podłączonych do telewizora, takich jak soundbary i odtwarzacze wideo. HDMI-CEC zapewnia scentralizowaną kontrolę z jednego urządzenia.
Chociaż jest wygodny, HDMI-CEC to stosunkowo prostą i przestarzałą technologią, która obsługuje tylko ograniczony zestaw poleceń. Wiele z tych poleceń jest przestarzałych lub nie jest już używanych. Niektóre z najczęściej używanych funkcji to włączanie urządzeń, pauza, kontrola dźwięku i przewijanie wideo.
Historia HDMI-CEC
Consumer Electronics Control (CEC) powstał w latach 80-tych, w okresie, gdy wideomagnetowidy (VCR) i systemy audio stawały się powszechne. W tamtym czasie powszechne było podłączanie wideomagnetowidu do telewizora i włączanie do zestawu głośników w celu poprawy dźwięku. Wynalezienie złącza SCART zrewolucjonizowało to połączenie, łącząc wiele portów—wcześniej wymaganych dla telewizorów, VCR-ów i sprzętu audio—w jeden, wielofunkcyjny interfejs. Ta innowacja wprowadziła również protokół sterowania, który umożliwił urządzeniom bezproblemową wymianę poleceń.
Wraz z przejściem na porty HDMI, CEC został zintegrowany z tym nowym standardem cyfrowym, przenosząc kontrolę nad urządzeniami z połączeń analogowych na cyfrowe. Jednak ponieważ wsparcie CEC nie było obowiązkowe, jego implementacja różniła się w zależności od producenta sprzętu elektronicznego.
Użycie HDMI-CEC i Komendy
HDMI-CEC (Consumer Electronics Control) umożliwia kontrolowanie wielu urządzeń za pomocą jednego pilota. W zasadzie jedno urządzenie może przesyłać polecenia do innych podłączonych urządzeń. Na przykład, wyobraź sobie, że masz telewizor, urządzenie do strumieniowania, takie jak Roku lub Chromecast, podłączone do portu HDMI w telewizorze, oraz odbiornik dźwięku lub soundbar podłączony do innego portu oznaczonego jako HDMI ARC (eARC). Włączając HDMI-CEC na wszystkich tych urządzeniach, mogą one działać jako zintegrowany system. Włączenie jednego urządzenia automatycznie włączy wszystkie podłączone urządzenia. Możesz na przykład poprosić Alexę o włączenie telewizora, a soundbar i Chromecast również się włączą. Następnie możesz kontrolować urządzenie do strumieniowania i głośność soundbara za pomocą pilota telewizora.
Aby korzystać z HDMI-CEC, muszą być spełnione pewne warunki:
- Kompatybilny kabel HDMI: Kabel HDMI musi obsługiwać CEC i zawierać dedykowany przewód do przesyłania sygnału CEC. Niektóre kable mogą nie mieć tego przewodu, aby obniżyć koszty.
- Urządzenia z obsługą CEC: Wszystkie urządzenia, które chcesz kontrolować, muszą obsługiwać HDMI-CEC.
Obsługiwane Polecenia
Chociaż specyfikacje CEC obsługują szeroki zakres poleceń, producenci często implementują tylko kilka z nich, co prowadzi do problemów z kompatybilnością. Oto główne polecenia obsługiwane przez CEC:
- One Touch Play: Umożliwia urządzeniom przełączenie telewizora na aktywne źródło, gdy rozpoczyna się odtwarzanie. Na przykład, uruchomienie odtwarzania na Fire Stick automatycznie przełączy telewizor na odpowiednie wejście HDMI.
- System Standby: Kontroluje zasilanie urządzeń. Włączenie telewizora automatycznie włącza soundbar i urządzenie do strumieniowania.
- Preset Transfer: Przesyła ustawienia kanałów tunera do innego telewizora. To polecenie jest przestarzałe i rzadko używane.
- One Touch Record: Umożliwia użytkownikom nagrywanie treści aktualnie wyświetlanych na ekranie telewizora na urządzeniu nagrywającym. To polecenie jest przestarzałe, ponieważ nowoczesne telewizory generalnie nie mają funkcji nagrywania z powodu ochrony praw autorskich.
- Timer Programming: Pierwotnie wdrożone do czasowego nagrywania programów telewizyjnych, to polecenie może automatycznie włączać urządzenia.
- System Information: Sprawdza wszystkie komponenty pod kątem adresów magistrali i konfiguracji, skanując podłączone urządzenia.
- Deck Control: Umożliwia komponentowi kontrolowanie operacji odtwarzania (odtwarzanie, pauza, przewijanie) innego urządzenia, takiego jak odtwarzacz Blu-ray.
- Tuner Control: Umożliwia komponentowi kontrolowanie tunera innego urządzenia. Na przykład, zmiana kanałów na dekoderze kablowym za pomocą pilota telewizora.
- OSD Display: Wyświetla menu podłączonego urządzenia na ekranie telewizora.
- Remote Control Pass Through: Przesyła polecenia z pilota do innych urządzeń w systemie.
- OSD Device Name Pass Through: Przesyła nazwę podłączonego urządzenia do telewizora.
- Audio Control: Umożliwia kontrolę głośności odbiornika AV, wzmacniacza zintegrowanego lub przedwzmacniacza za pomocą dowolnego pilota od odpowiednio wyposażonego urządzenia w systemie.
Implementacja obsługiwanych poleceń różni się w zależności od producenta. W rezultacie urządzenia różnych marek często obsługują tylko ograniczoną liczbę poleceń, zazwyczaj podstawowe przełączanie i kontrolę dźwięku.
Ewolucja Marketingowa HDMI-CEC: Nazwy Specyficzne dla Marek
Kiedy HDMI-CEC został wprowadzony w 2007 roku, zbiegło się to z okresem, w którym telewizory nie wykazywały znaczących innowacji technologicznych. Aby skorzystać z tej nowej funkcji, działy marketingu różnych firm nadały obsłudze HDMI-CEC unikalne nazwy, sprawiając, że ich telewizory wydawały się mieć wyjątkowe możliwości.
Na przykład Samsung wprowadził na rynek swoje telewizory pod nazwą Anynet+, co sprawiło, że konsumenci myśleli, że otrzymują coś wyjątkowego. Ta strategia skutkowała licznymi nazwami specyficznymi dla marek dla HDMI-CEC. Oto kilka przykładów:
- Samsung: Anynet+
- Sony: BRAVIA Sync
- LG: SimpLink
- Panasonic: VIERA Link
- Toshiba: Regza Link
- Sharp: Aquos Link
- Philips: EasyLink
- Pioneer: Kuro Link
- Hitachi: HDMI-CEC
- Mitsubishi: NetCommand for HDMI
- Onkyo: RIHD (Remote Interactive over HDMI)
Każda nazwa specyficzna dla marki przyczyniała się do postrzegania, że implementacja HDMI-CEC była unikalna, chociaż wszystkie oferowały podobną funkcjonalność.
