W latach 2011-2012 około 80% nowych telewizorów obsługiwało 3D, a w specyfikacjach kompatybilnych modeli można było znaleźć różne formaty wideo 3D, takie jak S/S, T/B, C/B i F/S. Chociaż te skróty mogą wydawać się techniczne, mają one niewielki wpływ na doświadczenie widza. Najważniejsze jest, aby można było oglądać film 3D na ekranie, niezależnie od formatu, w którym został nagrany. Zazwyczaj telewizor automatycznie konwertuje wideo do obsługiwanego formatu.
Jak telewizory wyświetlają wideo 3D
Różni producenci stosują różne technologie do tworzenia obrazów 3D:
Telewizory Samsung używają technologii aktywnej 3D, w której dwa obrazy są wyświetlane naprzemiennie na ekranie – jeden dla prawego oka i jeden dla lewego. Dołączone okulary 3D przyciemniają soczewki dla każdego oka w synchronizacji z wyświetlanymi obrazami, tworząc efekt 3D.
Telewizory LG korzystają z technologii pasywnej 3D, w której obraz przeplotowy jest wyświetlany dla lewego i prawego oka. Folia polaryzacyjna na ekranie w połączeniu ze specjalnie zaprojektowanymi okularami pozwala widzom zobaczyć osobne obrazy dla każdego oka.
Obie technologie miały swoje wady, takie jak zmniejszona jasność obrazu, ponieważ w istocie osoba zawsze oglądała film 3D jednym okiem.
Niezależnie od oryginalnego formatu treści 3D, procesor telewizora konwertuje go na kompatybilny format. Obecność takich formatów, jak S/S, T/B, C/B i F/S, wskazuje, że telewizor może konwertować i wyświetlać różne typy formatów. Ogólnie rzecz biorąc, im więcej formatów obsługuje telewizor, tym łatwiej jest widzowi wybrać film 3D bez martwienia się o kompatybilność.
Przegląd formatów 3D
S/S (Side-by-Side): W tym formacie obraz 3D jest tworzony przez naprzemienne wyświetlanie dwóch poziomych obrazów – jednego dla każdego oka. Każda linia obrazu przeplata się między lewym i prawym okiem, co zmniejsza poziomą rozdzielczość o połowę. Format ten jest powszechnie używany w telewizorach LG.
T/B (Top-and-Bottom): W tym formacie obrazy 3D są przesyłane przy użyciu pionowego przeplotu. Rozdzielczość pionowa dla jednego oka jest jednak zmniejszona o połowę, co sprawia, że jest podobna do formatu S/S.
F/S (Frame Sequential): W tym formacie obrazy są przesyłane sekwencyjnie – jeden obraz dla lewego oka i jeden dla prawego oka. Ta sekwencja zachowuje pełną rozdzielczość dla obu oczu, co stanowi istotną zaletę. Telewizory Samsung używają tego formatu w technologii aktywnej 3D.
C/B (Checkerboard): W formacie Checkerboard obrazy są przeplatane w kwadraty, dzieląc obraz jak szachownicę. Do oglądania tego formatu potrzebne są okulary aktywne, a choć jest to starszy format, był głównie używany w projektorach DLP (Digital Light Processing). Wiele nowoczesnych projektorów obsługuje różne formaty, ale nadal wykorzystuje tę technologię.
Ogólnie rzecz biorąc, specyficzne formaty (S/S, T/B, C/B, F/S) umożliwiały niegdyś wyświetlanie filmów 3D na telewizorze. Obecnie, oczywiście, technologia 3D jest przestarzała i nowe telewizory nie są już dostępne z obsługą 3D.
