Rozmycie ruchu to parametr, którego producenci telewizorów nie określają, ponieważ jest praktycznie niemożliwy do zmierzenia. Na jego obecność wpływają dwa kluczowe czynniki. Pierwszym z nich jest jakość wyświetlacza: ekrany wyższej jakości z lepszymi częstotliwościami odświeżania mają tendencję do generowania mniejszego rozmycia. Drugim czynnikiem jest bezwładność ludzkiego wzroku, która różni się w zależności od osoby i nie jest wymierna.
Co powoduje rozmycie obrazu?
Rozmycie występuje, gdy obiekt porusza się na ekranie. Główną przyczyną jest nie tyle czas reakcji pikseli na włączanie i wyłączanie, ale retencja obrazów szczątkowych. Gdy obiekt się porusza, jego poprzedni obraz zostaje na chwilę opóźniony, a nowa klatka pojawia się w innym miejscu ekranu. Nowoczesne wyświetlacze OLED znacznie zredukowały ten problem, dzięki czemu czas reakcji jest minimalny.
Kolejnym czynnikiem jest ludzki wzrok. Nawet po zniknięciu obrazu z ekranu, pozostaje on przez chwilę na siatkówce, tworząc niewielkie, ale zauważalne rozmycie. Chociaż nie jest to krytyczne, może być niewygodne dla niektórych widzów.
Istnieją próby zmierzenia rzeczywistego rozmycia ruchu spowodowanego ograniczeniami sprzętowymi. Odbywa się to poprzez śledzenie poruszającego się obiektu na ekranie telewizora lub monitora za pomocą zsynchronizowanej kamery poruszającej się synchronicznie z obrazem, która rejestruje obraz z częstotliwością odświeżania ekranu. Osiągnięcie precyzyjnej synchronizacji między częstotliwością odświeżania ekranu a szybkością migawki kamery wymaga jednak profesjonalnego sprzętu, przez co dokładne pomiary są trudne do osiągnięcia dla większości użytkowników.
Jak zmniejszyć rozmycie obrazu na ekranie telewizora?
Istnieje kilka metod minimalizowania rozmycia obrazu na ekranie telewizora, choć ich skuteczność zależy od możliwości technicznych telewizora. Ogólnie rzecz biorąc, telewizory wyższej jakości z wyższymi częstotliwościami odświeżania lepiej radzą sobie z rozmyciem ruchu. Najpopularniejsze techniki obejmują:
Skanowanie podświetlenia (telewizory LED) – ta metoda redukuje rozmycie poprzez wyłączenie podświetlenia pomiędzy klatkami.
Wstawianie czarnych ramek (wszystkie typy telewizorów) – polega na wstawianiu czarnych ramek pomiędzy rzeczywiste klatki. W telewizorach LED osiąga się to poprzez krótkie wyłączenie podświetlenia, podczas gdy telewizory OLED wyświetlają prawdziwe czarne ramki.
Techniki te działają poprzez wpływanie na ludzką percepcję. Eliminując szybciej obrazy szczątkowe, pomagają oku szybciej dostosować się do zmian ruchu, dzięki czemu rozmycie jest mniej zauważalne.
Innym podejściem jest interpolacja klatek, w której telewizor generuje dodatkowe klatki w celu wygładzenia ruchu. Może to jednak prowadzić do „efektu opery mydlanej”, który niektórzy widzowie uważają za nienaturalny. Ta metoda jest przydatna tylko wtedy, gdy zawartość źródłowa ma mniej klatek niż pozwala na to częstotliwość odświeżania telewizora.
Na przykład, jeśli film działa z prędkością 60 klatek na sekundę (fps), ale telewizor obsługuje 120 fps, pomiędzy rzeczywiste klatki można wstawić czarne ramki. Daje to 60 rzeczywistych klatek i 60 czarnych klatek na sekundę, skutecznie zmniejszając postrzegane rozmycie ruchu.
